Ukochana ma rzeka

Ukochana ma rzeka

Ty mnie jedna Pilico rozumiesz

i ja Ciebie choć mówić nie umiesz

To Tobie zwierzałam swe troski

czytałaś z mych oczu ich blaski

Jak matka koiłaś me rany

gdy przy Tobie płakałam znękana

wchłaniałaś moje łzy w swoje fale

i unosiłaś w nieznane

Tuliłaś sieroce swe dziecię

gdy matkę straciła w tym świecie

bawiąc się w falach twych chłodzie

zapominałam o głodzie

Nauczyłaś mnie rzeko tak wiele

umiem ból swój przeżywać milczeniem

jak Ty w falach swych masz tajemnice

tak ja cicho umiem już iść przez życie

Dziś przychodzę nad brzeg ma Pilico

z siwym włosem i pobladłym licem

i wspominam czule te chwile

które z Tobą przeżyłam tak mile

RAM